In Memoriam

 

17-12-2012 / 22-06-2022

Vojka,

Gisteren hebben we slecht nieuws gekregen. Het ging al een tijdje niet geweldig met je en de laatste tijd ging het ineens heel snel. Je liep wat mank, maar je was ook niet meer piepjong en heel soepel was het allemaal niet meer. We dachten dat het je artrose was, de pijnstillers deden hun werk niet meer naar behoren en je poot werd ineens dik. Het lopen ging steeds moeizamer. Maar je klaagde nooit, altijd was je blij. Knuffelen en eten bleef je gewoon doen. Maar we vertrouwde het niet en zijn gisteren naar de dierenarts gegaan. Daar hebben ze een foto van je dikke poot gemaakt. Pas toen, in bijna 10 jaar tijd schreeuwde je het uit van de pijn. Een schreeuw die door merg en been ging. De foto was slecht nieuws en al snel werd duidelijk waar je pijn en dikke poot vandaan kwam. Je had een bottumor. Het enigste wat we nu nog voor je konden doen, was je laten gaan. Dat is wat we vanmorgen hebben gedaan. Thuis met zijn allen afscheid van je genomen.
Erg heftig, in korte tijd de 2e waar we plots afscheid van hebben moeten nemen. Wat doet dat pijn. Jij was Jan zijn beste maatje. Jullie konden lezen en schrijven met elkaar. Jullie voelde elkaar zo goed aan, zo’n mooi duo. We missen je nu al ontzettend, het voelt leeg. Het zal tijd nodig hebben. Ik zal nooit meer de dag vergeten dat je vanuit Servië bij ons kwam. We hebben veel meegemaakt samen. Leuke dingen, maar ook minder leuke dingen. Het afgelopen jaar was je weer close met Gypsy, jullie hadden de strijdbijl begraven. Wat was het fijn dat jullie weer samen waren, dat heeft ons goed gedaan. Gypsy heeft ook afscheid van je genomen en gaat jou ook enorm missen net als wij jou allemaal gaan missen.
Vojka, de liefste en meest zachtaardige CC dat is wat jij was. We zijn blij dat wij jou in ons leven gehad hebben en zullen je nooit vergeten. Je zit diep in ons hart. Love u forever.
Dikke knuffel van ons allemaal, ik weet zeker dat Dusty, Enza, Zhino en Vin jou verwelkomt hebben. Fijne gedachten dat jullie weer samen zijn………..
Liefs, van ons allen,
Rust zacht lieve Vojka.

Vojka

 

 

19-09-2011/04-03-2022

Totaal onverwacht hebben we vanavond afscheid moeten nemen van Vin. Ik kwam straks de kamer binnen en Vin kwam me niet enthousiast begroeten, wat hij normaal gesproken altijd doet. Hij lag op de grond, achter in de kamer. Hij had een rare blik in zijn ogen, trilde en hield zijn poten stijf en voelde koud aan. Hij kwam niet overeind, ook niet voor wat lekkers. Een kwispel lukte nog net, maar meer zat er niet in. Hij had ook een ondertemperatuur en bleek al in shock te zijn. Natuurlijk meteen de dierenarts gebeld. Daar hebben ze een hart echo gemaakt. Daaruit bleek dat er vocht of bloed bij zijn hart zat, slecht nieuws. Daar waren we niet op voorbereid. We hebben besloten hem te laten gaan. Ze hadden kunnen proberen om het vocht eruit te halen, met het risico dat hij in elkaar zou storten. Ook zou het vocht snel weer terugkeren. Heel erg plots dus. Keihard is het, nog heel onwerkelijk. Ineens is onze grote vriend er niet meer. Lieve Vin bedankt voor alle fijne jaren met jou, we hebben 11,5 jaar intens van jou genoten. Je was een prachtige, lieve, reu. We zijn blij dat jij ons Maddox en Mellow gegeven hebt. Lieve Vin ik hoop dat je nu weer fijn bij je mama Sofia bent en bij je maatjes Dusty en Enza. We gaan je ontzettend missen, wat zal het stil zijn zonder jou. Lieve Vin bedankt voor al het moois dat je ons gegeven hebt. Rust zacht lieve vriend.
Vin 

Vin

11-01-2008 – 20-08-2020

Lieve Zhino, vandaag hebben we onverwachts afscheid van je moeten nemen. Je had een prachtige leeftijd, al 12,5 jaar oud. Je hebt genoten tot het laatste moment. Maar nu was het dan toch echt op. Je was onze 1e Cane Corso. Door jou zijn we helemaal verknocht geraakt aan de Cane Corso. Je was als pup al een superfijne hond en uitgegroeid tot een prachtbeest. Ruim de helft van jouw leven heb je bij onze overburen gewoond, omdat het in de roedel niet meer ging. Dat was een moeilijke keuze, maar wat was je gelukkig daar en wat heb je een heerlijk leven gehad. Als een god in Frankrijk. We zullen familie Hendriks dan ook altijd dankbaar blijven. We zijn Zhino altijd blijven missen, maar konden hem gelukkig altijd bezoeken en dat was fijn. Hij is nu weer herenigd met zijn maatjes Dusty en Enza. En dat is een fijn idee, dat ze nu weer samen zijn. Lieve Zhino, rust zacht 🖤 dikke knuffel van ons allen 😥 voor altijd in ons ❤️

 

 

Dusty 20-06-2006 / 26-01-2019

Op zaterdagavond 26-01-2019 heeft plotseling onze lieve, goeie, oude Dusty ons verlaten. Het ging de laatste tijd allemaal niet meer zo soepeltjes. Hij was oud, zijn bespiering in zijn achterhand was niets meer. De dierenarts heeft hem hiervoor de laatste weken behandeld met spierversterkers. Hij kreeg ook dagelijks pijnstillers. Hij was nog zo blij en spelen met zijn tennisbal, vond hij nog steeds geweldig leuk. Een blij ei, dat is hij altijd geweest. Maar vanavond ging het plotseling mis, Dusty heeft een maagkanteling gekregen en in overleg met de dierenarts hebben we besloten dat we hem moesten laten gaan. Wat een kutmanier om zo afscheid te moeten nemen. Dat je zo ellendig aan je eind moest komen, wat hadden wij dit graag anders voor je gewild. Het besef komt nu pas, nu ik dit plaats en je foto’s opzoek. Jeetje lieve Dusty wat hebben we enorm veel met je meegemaakt. Je was het er altijd, voor iedereen. Alle honden die na jou nog erbij kwamen, iedereen was welkom. Je was zo lief, een echte opa voor de hele roedel. Het verlies van Enza vorig jaar heeft er bij jou behoorlijk ingehakt, het heeft bij jou een enorme leegte achtergelaten. Gelukkig zijn jullie nu weer samen, dat geeft ons troost. Lieve Dusty bedankt dat we jou in ons leven mochten hebben. We hopen dat je nu je rust vind, samen met Enza. Je zit voor altijd diep in onze harten. Rust zacht lieve Dusty ♥ dikke knuffel van ons allen.

Enza,Geb. 25-02-2009 † 01-06-2018

9 Jaar geleden gingen wij jou halen, je had een lange reis achter de rug vanuit Tsjechië, wat was je mooi en wat was je klein. Je had een heel donker gekleurde rug en een zorro-teken op je staart. Al snel werd jij opgenomen in onze roedel, samen met Dusty en Zhino. Dusty was vanaf dag 1 jouw allerbeste vriend en dat is altijd zo gebleven. Jij wilde als pup niet in een bench en ook niet alleen zijn. Overal wist je uit te breken. Jij hield gewoon van je vrijheid.

Toen je 1 jaar was hebben wij je heupen laten röntgenen. Hier schrokken we van, want 1 heup was toen al bijzonder slecht. We hadden fokplannen met jou, maar die waren nu ineens van de baan. Met 1 jaar mocht je al met pensioen, volgens mij had je zelf ook best graag pupjes gewild. Gelukkig heb je een aantal nestjes meegemaakt bij ons en zijn er een aantal pups in huis gekomen die je liefdevol mee opgevoed hebt. Vin, Vojka, Gypsy en Maddox zijn ook allemaal een beetje jouw kinderen en zo voelen zij dat volgens mij ook. Tante Enza noemde we jou altijd. Als er wel eens heibel was, kwamen ze altijd bij jou schuilen en steun zoeken. Want alleen onder jouw vleugels waren ze veilig.

Je bent vaak met ons mee op vakantie gegaan, heerlijk vond je dat. Met 3 maanden al naar Tsjechië als klein frutje en daarna nog naar de Eiffel, de Ardennen en later nog een keer naar Tsjechië. Als je maar bij ons was, dan was het goed. Altijd was je bij ons in de buurt.
Als jij iets duidelijk wilde maken, deed jij dat door er met je neus tegenaan te duwen. Had je honger dan duwde je tegen de standaard van de voerbak en wilde je aandacht dan duwde je met je neus onder onze ellenboog. Niet altijd even subtiel, hierdoor zijn er vaak kopjes koffie over de tafel gevlogen.
Als jij je ergens aan stoorde, trok je altijd 1 wenkbrauw omhoog. Daar moesten we altijd erg om lachen.

Voordat we wisten dat jij een slechte heup had, hebben we wel wat clubmatches met jou gelopen. Je had er geen hekel aan, maar je stond ook niet echt te springen. En als je gekeurd werd hield je wel alles goed in de gaten. Vreemde mensen bij de ring hoorde daar niet volgens jou. We hadden nooit verwacht dat we je 9 jaar lang bij ons zouden hebben. Daar zijn we ook ontzettend dankbaar voor. Dat je met je heup en de rest van de ongemakken die erbij gekomen zijn toch zo lang bij ons mocht zijn. Nu na ruim 9 jaar, ging het niet meer. De pijn was je teveel geworden en er groeiden tumoren in en op je lichaam. Deze zorgden ook voor druk op je organen, waardoor je vaak misselijk was en veel moest boeren en niet meer wilde eten. Met lopen had je ook veel moeite en bleef daardoor veel liggen. Dusty verzorgen dat heb je altijd gedaan, tot het laatste moment. Hoe moet dat nu, nu jij er niet meer bent? Wie gaat er voor Dusty zorgen en waar moet Gypsy haar verhaal kwijt. Wie zorgt ervoor dat alles in de roedel op rolletjes loopt?

Vanavond hebben we allemaal afscheid van je genomen, ook alle honden 1 voor 1 iedereen op zijn of haar eigen manier. Een laatste groet aan jou, omdat we allemaal zielsveel van je houden. De afgelopen dagen hebben we nog met volle teugen van jou mogen genieten, je ontzettend verwend en heel veel geknuffeld. Maar het afscheid blijft zo ontzettend moeilijk.
Meis wat een grote leegte laat jij achter voor ons allemaal. Je bent nog maar net uit ons midden, maar nu al missen we je heel erg en wat doet het pijn. Wat was je bijzonder en lief, onze knuffeltut.
We hopen dat je nu geen pijn meer hebt en dat je je rust gevonden hebt. Voor altijd heb je een plekje in onze harten. Weg zul je nooit zijn, jij blijft fijn bij ons thuis. Hier zal jouw laatste rustplaats zijn. Een mooi plekje bij ons in jouw eigen tuin. Waar je jou nog elke dag kunnen bezoeken en waar jij door kunt gaan met waken over ons allen, dat wat jij als jouw levensmotto zag.

Lieve, lieve, lieve Enza wat is het leeg zonder jou en wat doet het ontzettend veel pijn.
Meisje rust zacht….. dikke kus van ons allemaal.

Quis Corso For Bajerova (Sofia)

10-08-2008/11-06-2013

11-06-2013 hebben wij afscheid moeten nemen van onze lieve Sofia.
Sofia had 1 oog dat lichter van kleur begon te worden.
We zijn daarmee naar de dierenarts gegaan, maar die zag niets raars en vond het niet nodig om dit verder te onderzoeken.
Later begon het oog waziger te worden, maar ook dikker.
Ook het oogwit begon te verkleuren, weer naar de dierenarts ( dit keer een andere) deze vond het wel nodig om het verder te laten onderzoeken door een specialist.
Deze specialist vond het er slecht uitzien en heeft het oog van binnen en buiten bekeken.
Medicijnen meegegeven en het experimenteren was begonnen.
Het oog leek een stuk beter te worden, na een tijdje wilde ze dat we af gingen bouwen met de medicijnen.
Het oog was binnen een paar dagen weer net zo slecht als daarvoor.
Weer terug naar de specialist, na verder onderzoek bleek dat het om een tumor ging.
Sofia was de laatste tijd erg aan het veranderen, ze is erg zwaar geworden in korte tijd, was van de ene op de andere dag onverklaarbaar kreupel en was snel geïrriteerd. De levenslust van ons meisje was er niet meer, de glans uit haar ogen was weg.
We hebben in goed overleg met de dierenarts besloten om voor haar te kiezen.
Ze heeft nu haar rust gevonden.
We missen haar allemaal enorm, onze lieve knuffeltut en mama van Vin.
Sofia bedankt dat je in ons leven was, we hebben erg van je genoten.
Je was nog veel te jong om te gaan, wat is het toch oneerlijk en wat doet het pijn!
We hopen dat Vittorino en Dario nu bij jou zijn, daar boven in de hondenhemel.
xxx en knuffels van ons allemaal r.i.p. sofia.

(klik op de banner voor foto’s van Sofia)

 

La Vita Bella Di Vittorino

19-09-2011/04-10-2011

Vittorino is geboren op 19-09-2011 een zoon van Sofia en Dream.
Vittorino kwam de eerste week weinig aan en begon zelfs af te vallen.
Wij zijn hem toen gaan bijvoeren en het leek te gaan lukken.
Wel was hij al die tijd een beetje snotterig en kwam af en toe de melk
weer uit zijn kleine neusje.
Hij was wel altijd super aktief het was de drukste pup van het nest.
Toen hij met 15 dagen oud sloom, moe en erg snotterig was vertrouwde
ik het niet meer en ben naar de dierenarts gegaan.
De dierenarts keek ook bezorgd en heeft ons mannetje helemaal nagekeken.
Hij had geen koorts of virus, maar een vernauwing van de slokdarm.
Hij zou het niet gaan redden, omdat hij nooit geen vast voedsel
zou kunnen eten.
In goed overleg hebben we daarom besloten om hem een verdere lijdensweg
te besparen en om afscheid te nemen van dit
dappere mannetje.
Maar bah wat is dat moeilijk dit ventje heeft zo geknokt samen met ons
om er iets van te maken, maar helaas heeft moeder natuur anders
besloten.
Vittorino je hebt altijd een plekje in ons hart, we gaan je heel erg missen
jij met je mooie witte streep op je snoetje en met je lieve kusjes.

Dag lief klein mannetje rust zacht….. we zullen je nooit vergeten!!!

Estilo Tiamo Del montagna Oro ( Dario )

21-03-2010/28-08-2010

Dario, is een zoon van Zhino en Chanti en is als pup bij ons gekomen.
Het was een heerlijk, lief mannetje.
Hij paste perfect in onze roedel en idereen was dol op hem.
Toen Dario 5 maanden oud was, is hij heel erg ziek geworden.
Niemand wist wat hij had.
Hij is een week in Utrecht geweest, maar we zijn hem kwijt
geraakt.
Na het onderzoek is gebleken dat Dario een
processierups opgegeten had.
Dit is hem fataal geworden.
We missen hem nog elke dag.
Hij heeft een plaatsje in al onze harten en we zullen
hem nooit vergeten.

(klik op de banner voor foto’s van Dario)

Dario

De leegte zonder jou is met geen pen te beschrijven.
De leegte zonder jou zal altijd bij ons blijven.
Maar vele fijne herinneringen verzachten onze smart.
Voorgoed uit ons midden maar altijd in ons hart.
We missen hem nog elke dag.
Zwaar werden de dagen en lang duurde de nacht.
Hoe moeilijk is het vechten bij het ontbreken van de kracht.
Maar ondanks je verlies van de strijd om het leven.
Heb je ons een heel stuk geluk en ontzettend veel liefde
gegeven.

Rust Zacht…..